Ludziom się wydaje, że aktor to traktor. Wszystko zniesie, zagra każdy scenariusz, weźmie kasy jak lodu i na wyspach Bahama wypije zdrowie za tych, co mu źle życzą. Ludziom się wydaje, że pod palmami nie ma smutków i że cierpienie dotyczy tylko tych co pieniędzy mają mało. To film do szpiku kości. To obraz burzący mit o szampanach w których kąpią się gwiazdy. Gwiazdy nie spadają. To także ludziom się wydaje. Dlatego warto posłuchać tego filmu. Niejeden raz. Aby odczarować fałszywe pojęcie o gwiazdach. Bo gdy się spada, to boli. I płacze się wtedy i staje się na przeciw własnej bezradności. Nawet gdy pieniędzy ma się jak lodu. Film Barbary Sass opowiada historię o aktorce, która zdobywa nagrodę na prestiżowym festiwalu filmowym w Japonii. Jest doceniona na świecie ale gdy wraca do kraju, zderza się z rzeczywistością i z samą sobą. Z papierowego nieba łatwo strącić papierową gwiazdę a prawda o talencie staje się bolesna gdy blask sławy zaczyna zamieniać się w zwyczajne kopcenie. Lubię głos Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. Lubię też głos Doroty Stalińskiej. Dwie role. Dwa światy. Zresztą, posłuchajcie sami...
Tytuł: Historia niemoralna
Scenariusz i reżyseria: Barbara Sass
Muzyka: Michał Lorenc, Marcin Pospieszalski
Gatunek: Psychologiczny
Obsada: Dorota Stalińska, Teresa Budzisz-Krzyżanowska (głos), Michał Bajor, Marek Lewandowski, Olaf Lubaszenko, Henryk Bista, Jerzy Kryszak, Stanisława Celińska
Rok premiery: 1990
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz