Do nieba jest dalej niż 300 mil!

Uciekam stąd. Na krańce świata. Tam, gdzie niebo jest na prawdę czyste a błękit niczym nie skażony. Uciekam stąd! Tu jest tak bardzo smutno i zimno. Tu jest tak beznadziejnie i mrocznie. Uciekam stąd. Jak najdalej. Tam, gdzie zieleń jest młoda a śnieg świeży. Uciekam stąd. Nie obracam w palcach złotych monet, nie oglądam się za siebie, nie żal mi niczego, nie ronię ani jednej łzy. Byłem chyba pijany bo wydawało mi się, że tęsknię za tym miejscem, w którym wydawało mi się, że żyję. Uciekam stąd tam gdzie nie wiem jeszcze gdzie. Uciekam stąd bo serce boli mnie bardzo. Już od 12 lat. Gdy byłem chłopcem - chciałem zostać mężczyzną. Gdy jestem mężczyzną - chcę zostać chłopcem. Uciekam więc stąd, bo na wieki zmienił świat to, co niezmienne miało na wieki pozostać. W mroku i po omacku uciekam. Upadam, potykam się, przewracam, spadam, toczę się na dno. Uciekam stąd. Bo tak bardzo mi smutno, bo świat jest bez sił a co dopiero ja. I marzenia też uciekły. Zanim je miałem już ich nie było. Uciekam więc stąd bo spiżowe bramy okazały się ułudami z papieru a twarde fundamenty legły w gruzach gdy tylko pomyślałem, że coś na nich zbuduję. Uciekajcie więc stąd. Nie wracajcie tu nigdy.


Tytuł: 300 mil do nieba
Scenariusz: Cezary Harasimowicz, Maciej Dejczer
Reżyseria: Maciej Dejczer
Muzyka: Michał Lorenc
Gatunek: Psychologiczny, Obyczajowy
Obsada: Wojciech Klata, Rafał Zimowski, Kama Kowalewska, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Andrzej Mellin, Adrianna Biedrzyńska, Aleksander Bednarz, Krzysztof Stroiński
Rok premiery: 1989

Historia niemoralna

Ludziom się wydaje, że aktor to traktor. Wszystko zniesie, zagra każdy scenariusz, weźmie kasy jak lodu i na wyspach Bahama wypije zdrowie za tych, co mu źle życzą. Ludziom się wydaje, że pod palmami nie ma smutków i że cierpienie dotyczy tylko tych co pieniędzy mają mało. To film do szpiku kości. To obraz burzący mit o szampanach w których kąpią się gwiazdy. Gwiazdy nie spadają. To także ludziom się wydaje. Dlatego warto posłuchać tego filmu. Niejeden raz. Aby odczarować fałszywe pojęcie o gwiazdach. Bo gdy się spada, to boli. I płacze się wtedy i staje się na przeciw własnej bezradności. Nawet gdy pieniędzy ma się jak lodu. Film Barbary Sass opowiada historię o aktorce, która zdobywa nagrodę na prestiżowym festiwalu filmowym w Japonii. Jest doceniona na świecie ale gdy wraca do kraju, zderza się z rzeczywistością i z samą sobą. Z papierowego nieba łatwo strącić papierową gwiazdę a prawda o talencie staje się bolesna gdy blask sławy zaczyna zamieniać się w zwyczajne kopcenie. Lubię głos Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. Lubię też głos Doroty Stalińskiej. Dwie role. Dwa światy. Zresztą, posłuchajcie sami...


Tytuł: Historia niemoralna
Scenariusz i reżyseria: Barbara Sass
Muzyka: Michał Lorenc, Marcin Pospieszalski
Gatunek: Psychologiczny
Obsada: Dorota Stalińska, Teresa Budzisz-Krzyżanowska (głos), Michał Bajor, Marek Lewandowski, Olaf Lubaszenko, Henryk Bista, Jerzy Kryszak, Stanisława Celińska
Rok premiery: 1990

Gdzie jest generał?

Szeregowy fajtułapa i piękna dziewczyna w mundurze. Spotykają się na froncie, biorą do niewoli generała i... wychodzi z tego całkiem przyzwoita komedia. Czy można z wojny żartować? Czy wojna to w ogóle dobry temat na komedię? Tak, jeśli za taki temat bierze się wybitny reżyser. "Wiosna Panie sierżancie", "Nie lubię poniedziałku", "Jak rozpętałem II wojnę światową", "Ewa chce spać" to tylko kilka tytułów z filmowego dorobku Tadeusza Chmielewskiego. Historia o porwaniu niemieckiego generała jest obrazem starym a więc i ścieżka dźwiękowa bez efektów. Daje to jednak dodatkową możliwość dla prężenia wyobraźni, co w słuchaniu czarno-białych filmów lubię najbardziej! :) Relacje między szeregowcem pijaczyną a piękną czerwonoarmistką to właściwie główny wątek filmu ale zarazem wyraziste tło dla zdecydowanie lekkiego, komedyjnego charakteru całości. Przymrużenie oka na narodowe wady? Czemu nie! Lenistwo? Tylko polski żołnierz zamiast na froncie woli być w piwnicy pełnej beczek czerwonego wina. Kto zatem walczy "o wolność waszą i naszą"? No jak to kto? Armia Czerwona! Lubię bardzo ten film. Lubię go słuchać choć przegląda się w krzywym zwierciadle historii i odwołuje się do rzeczywistości wojny, o której słuchać raczej nie chcemy...

Tytuł: Gdzie jest generał?
Reżyseria: Tadeusz Chmielewski
Muzyka: Józef Świder
Obsada: Elżbieta Czyżewska, Jerzy Turek, Stanisław Milski, Wacław Kowalski, Bolesław Płotnicki,
Rok premiery: 1964

Mąż nieźle prowadzi

Stary bajerant, smarkacz i piękna kobieta. Czy lubię trójkąty? Takie są intrygujące a jeszcze gdy można posłuchać jak ze sobą rozmawiają, to już otwiera się w kieszeni... nóż. Klasyka kina. Pierwszy z fabularnych filmów Romana Polańskiego. Pokazujący dziwne relacje przypadkowo spotykających się ludzi: ułożonego małżeństwa i chłopaka-outsidera. Oni z dobrym samochodem i drogim jachtem, on z plecakiem i ze swoją szaloną młodością. Każdy ma swoje bogactwo. Każdy ma inną miarę szczęścia i spełnienia. Dialogi o życiu.

Życie przez każdego inaczej jest postrzegane, zaczyna się więc walka o rację, o prym w społeczeństwie, o uzasadnienie swojej życiowej drogi jako tej właściwej i prawdziwej. Kiedy znaczysz coś w życiu? Gdy masz piękną żonę i drogi samochód? A może drogą żonę i piękny samochód? W hierarchii wartości wszystko jest względne. Tylko młodość jest prawdziwa i naprawdę wartościowa! W czarno-białych filmach te spory i wątpliwości moralne są zazwyczaj bardzo barwne. Świetnie się słucha! Również dlatego, że muzykę skomponował Krzysztof Komeda a słowa do piosenek napisała Agnieszka Osiecka.


Tytuł: Nóż w wodzie
Reżyseria: Roman Polański
Scenariusz: Roman Polański, Jerzy Skolimowski, Jakub Goldberg
Muzyka: Krzysztof Komeda
Gatunek: Psychologiczny
Dane techniczne: Czarno-biały. Kopie 35 mm. 2762 m. 101 min.
Obsada aktorska: Leon Niemczyk, Jolanta Umecka, Zygmunt Malanowicz.
Rok premiery: 1962